We Wrocławiu w gmachu Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego miała miejsce konferencja poświęcona duszpasterstwu i duszpasterzom w XIX wieku w Prusach, na przykładzie ówczesnych pruskich diecezji wrocławskiej i warmińskiej. Inicjatorem podjęcia takiej problematyki i organizatorem spotkania był ks. prałat dr Paul Mai, dyrektor Instytutu Historii Kościoła i Kultury Niemiec Wschodnich, rodowity wrocławianin. Wrocław został oczywiście celowo wybrany na miejsce konferencji, bo na Śląsku koncentrowały się i występowały z całą ostrością wszystkie problemy, z jakimi borykał się Kościół w XIX stuleciu: przeciwna wierze religijnej ideologia oświecenia (na Śląsku tzw. ruch neologów, a później starokatolicyzm), sekularyzacja instytucji i majątków kościelnych (czyli przeprowadzona w 1810 r. kasata wszystkich klasztorów i zabór całego mienia kościelnego), tendencje władzy państwowej do całkowitego podporządkowania sobie Kościoła i uzależnienia władzy diecezjalnej od pruskiej (protestanckiej) administracji (kulminujące w okresie tzw. kulturkampfu), gwałtowne zmiany ludnościowe związane z industrializacją i urbanizacją, które z całą ostrością wystąpiły na terenie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, tzn. polskojęzycznej części diecezji wrocławskiej.