Sporo informacji na temat Głubczyc zawiera „Słownik” Sulimirskiego. Przytoczyłem część. A historia Głubczyc stara i bogata, okresami chyba zbyt bogata.

Nad Psiną

Niewielka rzeka, zwana Psiną lub Cyną, przez wieki stanowiła granicę etniczno-językową między Morawami a Śląskiem. Najazd Mongołów w 1241 r. zniszczył miasto i okolicę. W efekcie napłynęło sporo osadników niemieckich. Miasto leżące na Śląsku, i to na jego rubieży, poddane było politycznym wpływom czeskim, a etnicznie morawskim. No i ten wspomniany element niemiecki. Pewnie dlatego sama nazwa miasta używana i zapisywana była w wielu formach. W 1750 r. przez urzędników króla Prus w formie polskiej jako Leobszyce. Podwójny herb miasta jest odbiciem tych złożonych dziejów. A miasto kwitło. Z dawien dawna miało cztery place targowe: główny, koński, garncarski i ptasi. A i ówczesny przemysł – głównie tkacki (len, wełna) rozwijał się dobrze.