Andrzej Kerner: Podobno chrześcijaństwo w Ameryce Łacińskiej jest powierzchowne i zatrzymuje się na warstwie obrzędowej – chociaż bardzo emocjonalnie przeżywanej...

Bp Antoni Reimann OFM: Chrześcijaństwo w Ameryce jest religią jeszcze młodą i dlatego tutejszej wierze często towarzyszy nieznajomość podstaw katechizmowych. Bardziej do głosu dochodzi pobożność ludowa, o której papież Franciszek w ostatniej adhortacji apostolskiej powiada, że opiera się nie na jakichś nieokreślonych energiach, lecz na relacji osobowej z Bogiem, z Jezusem Chrystusem, z Maryją i ze świętymi (EG 90). Ta pobożność ma w sobie dużo z otwartości i bezgranicznego zaufania dziecka. To religijność prosta, ale niepozbawiona teologicznych fundamentów. Jest mocno zakorzeniona w historii tego ludu.

Pytam, bo mamy papieża z Ameryki Południowej, więc tamtejszy Kościół bywa stawiany nam za przykład. Możemy się w ogóle czegoś od nich uczyć?

Wejście w świat pobożności maryjnej mieszkańców Ameryki Południowej pozwala zrozumieć maryjność papieża Franciszka, w tym także powracających niczym lejtmotyw wyrażeń jego homilii i przemówień: miłosierdzie, tkliwość, czułość. I tacy są Boliwijczycy: dla swej Virgensity i Mamity [Najświętszej Panienki i Mamusi – przyp. A.K.] przygotowują najlepsze sukienki, zdobią Ją, dla Niej tańczą i z okazji Jej święta bawią się i ucztują. Sprawdzają się słowa Pana Jezusa: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (Łk 10,21). Dlatego osobiście byłbym bardzo ostrożny w dokonywaniu oceny ludzkiej religijności i jej gradacji. „Tylko Bóg jako Stwórca zna tajniki ludzkiego serca” (Ps 44, 22). To On jako jedyny „zna i bada ludzkie serce” (Dz 1,24; 15,8). Poza tym najbardziej miarodajnym wskaźnikiem chrześcijaństwa jest miłość do Stwórcy i do bliźniego.