Karina Grytz-Jurkowska: Okazją do rozmowy jest nadchodzące wspomnienie św. Cecylii, patronki muzyków kościelnych, ale Pana aktywność związana z muzyką kieruje się raczej ku Jasnej Górze...

Remigiusz Pośpiech: Rzeczywiście, moje jasnogórskie badania sięgają roku 1979, kiedy to na II roku studiów muzykologicznych, razem z Hubertem Prochotą z Opola, obecnie nauczycielem i dyrygentem, pojechaliśmy tam szukać tematu do pracy magisterskiej. Mój promotor, ks. prof. Karol Mrowiec z KUL, dał nam do wyboru Sandomierz lub Jasną Górę. Zdecydowaliśmy się na to drugie i na nazwiska kompozytorów, które wówczas nam nic nie mówiły. Ja wybrałem twórczość mszalną Marcina Józefa Żebrowskiego, kompozytora Kapeli Jasnogórskiej, który towarzyszy mi zresztą do dziś. Pod okiem o. Honorata Marcinkiewicza robiliśmy w archiwum zdjęcia udostępnionych materiałów, bo wtedy nie było ksero. Przygoda z muzyką jasnogórską przeciągnęła się do doktoratu, który poświęciłem twórczości bożonarodzeniowej – zachowało się tam ponad 80 rękopisów o tej tematyce. Wróciłem tam po przerwie, bo w międzyczasie zająłem się muzyką śląską.