Lament, ufność, radość

ks. Tomasz Horak

|

Gość Opolski 25/2016

publikacja 18.06.2016 17:00

W nagłówku psalmu wzmianka: „Dawidowy. Gdy przebywał na pustyni judzkiej”. Ukrywał się tam przed wrogami.

Lament, ufność, radość Psalmy są szkołą i fundamentem modlitwy wspólnej Jakub Szymczuk /Foto Gość

Dlatego psalm jest rodzajem lamentacji, czyli modlitwy będącej skargą i prośbą równocześnie. Ukrywający się na odludziu Dawid myślą jest jednak w świątyni. Wtedy był to wciąż tylko namiot. Ale był w nim ten jedyny w swoim rodzaju, namacalny, nietykalny znak Świętej Obecności – Arka Przymierza. Choć fizycznie daleko, to jednak duchem, sercem, także wyobraźnią psalmista jest blisko tej Obecności. Zatem – mimo odległości zaszczuty przez wrogów człowiek wpatruje się oczyma wyobraźni i zmysłem wiary w ową Świętą Obecność. Skrzydła z trzeciej strofy to nie przenośnia – to wyraźna aluzja do wyglądu Arki Przymierza. Na jej górnej powierzchni znajdowały się bowiem złote wyobrażenia aniołów, rozłożonymi skrzydłami osłaniające Arkę. Oni w imieniu Boga, jako Jego wysłannicy, strzegą człowieka. Dlatego psalmista radośnie woła do swojego Boga. Lamentacja to? Owszem, ale pełna wiary, ufności i wdzięczności.

Ps 63(62) – tekst na s. 15 [12. niedziela zwykła roku C]

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.