Kiedy schodzimy w podziemia klasztoru franciszkanów na Górze Świętej Anny i mijając pralnię, wchodzimy do pracowni konserwatorskiej, zastajemy Georga Mitschke pochylonego nad leżącą rzeźbą anioła w różowych szatach. Ten człowiek – malarz i konserwator sztuki – już stał się ważną postacią w XX i XXI-wiecznej historii bazyliki św. Anny Samotrzeciej.

Życie zatoczyło koło

Georg Mitschke, rocznik 1930, urodzony w Głuchołazach, jest najmłodszym dzieckiem Josefa Mitschke, twórcy i konserwatora sztuki sakralnej, znanego przed wojną na terenie ówczesnej diecezji wrocławskiej i ołomunieckiej, a także we Francji, Belgii czy Słowacji. Ojciec wprowadzał w tajniki zawodu swoje dzieci. Także Georga, który od 15. roku życia – tuż po wojnie – terminował w warsztacie artystycznym ojca. Dwa lata później Georg dostał nakaz podjęcia pracy u malarza polskiego pochodzenia – bo Mitschke byli Niemcami i jako Niemcy się deklarowali.