Czas jest taką nieuchwytną rzeczywistością. Dlatego człowiek skonstruował narzędzia do mierzenia czasu. Od tych starożytnych, upalających się sznurów, przez ręczne stopery z balansem, aż do współczesnych, elektronicznych.

Dziwne i ciekawe – wielu spraw ludzkiego świata nie sposób zmierzyć. Ot, chociażby „miara zaufania”. Z czasem jest niby prościej, włączasz stoper i wiesz, ileś czasu obrócił na korzyść, albo ileś czasu stracił. Życiowy stoper nie ma jednak funkcji „reset”. Stracony czas już nie wróci. Nawet utracone zaufanie można odbudować. Trudniej, ale można odbudować miłość.

Czas stracony przybrał postać niebytu. Wielka, niepowetowana strata. Nie tylko dlatego, że ze straconym czasem straciłeś wielkie pieniądze albo okazję do sukcesu czy zdobycia sławy. Ale sama w sobie strata czasu jest krzywdą uderzającą we własne wnętrze, a często także we wnętrze bliskich ci ludzi.