Do pisania notki o tej książce* przystępuję z wyjątkowym onieśmieleniem. Nazwisko autora tłumaczy moją tremę: ks. prof. Kazimierz Dola – wybitny historyk Kościoła na Śląsku. Najnowsze jego dzieło opowiada o klasztorze braci kapucynów w Nysie (1658–1810). Jak zauważa autor, brak kroniki klasztoru sprawia, że „niemożliwe jest napisanie jego historii w rozumieniu opowiadania o tym, co wydarzyło się ważnego z roku na rok”. Po czym następuje prawie 250 stron tekstu, tak gęstego od faktów, wydarzeń i osób, podanych oczywiście z wielką erudycją historyczną i językiem pięknym i precyzyjnym, że chyba nie tylko przygodnemu czytelnikowi książek historycznych ma prawo dech odebrać. Ksiądz K. Dola dodaje także inne zastrzeżenia co do swej pracy, m.in. to, że jako autor spoza zakonu ustrzegł się „jeszcze większych niepowodzeń i niedostatków” podczas interpretacji tekstów źródłowych tylko dzięki konsultacji z kapucyńskim historykiem o. prof. Rolandem Preisem.