Kościół Matki Boskiej Fatimskiej w Grudzicach, wybudowany dzięki zaangażowaniu i entuzjazmowi mieszkańców, został konsekrowany w 1963 r. Uroczystość ta była zwieńczeniem wieloletnich starań o posiadanie własnej świątyni.

Bardzo chcieli

Mieszkańcy Grudzic, którzy należeli do dość odległej parafii w Groszowicach, już w okresie międzywojennym podjęli pierwsze starania o budowę kościoła w swojej miejscowości. Ich marzenia początkowo okazały się niemożliwe do zrealizowania. Niemniej po wojnie, w 1948 r. aktywne grono mieszkańców wsi powróciło do wcześniejszych planów i zawiązało Tymczasowy Komitet Budowy Kościoła w Grudzicach. Pierwsze pozwolenie na budowę uzyskali dopiero po „odwilży” z 1956 r., a podpisał je ks. dziekan Franciszek Haase, proboszcz w Groszowicach.

Po zebraniu potrzebnych dokumentów, środków finansowych, materiałów budowlanych, etap po etapie wznoszona była bryła świątyni. Nad całością prac czuwał społeczny komitet. Pierwszą część budowy, kiedy w błyskawicznym tempie udało się zrobić zadaszenie, zwieńczyła uroczystość poświęcenia kościoła w 1959 r. Nie było wtedy jeszcze wieży czy wyposażenia wnętrza. Dopiero kiedy w kolejnych latach świątynię ukończono, została konsekrowana. W Grudzicach posługiwali księża mianowani jako wikariusze parafii w Groszowicach, dopiero 13 czerwca 1980 r. została erygowana nowa parafia.

Jubileusz

– Tak jak przed laty budowa kościoła ożywiła życie społeczne miejscowości, tak i przygotowania do jubileuszu integrowały parafian – podkreśla ks. dr Leonard Makiola, od 1995 r. proboszcz w Grudzicach. Opowiada m.in. o zbiórce złota, na którą ludzie przynosili cenne pamiątki po bliskich, wiedząc, że będą one częścią tabernakulum, czy o zaangażowaniu materialnym w remont całej instalacji elektrycznej i malowaniu wnętrza kościoła. Z okazji jubileuszu w kościele stanie nie tylko nowe tabernakulum, które swym kształtem nawiązuje do Cudu Słońca z Fatimy, ale i chrzcielnica, która w Roku Wiary, jak podkreśla ks. proboszcz, jest szczególnym znakiem przypominającym o momencie wejścia na drogę wiary.

Realizują fatimskie orędzie

W parafii, jedynej w diecezji opolskiej pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej, od 1996 r. odprawiane są nabożeństwa fatimskie. Okazją do ich zainaugurowania była peregrynacja figury Matki Bożej z Fatimy. Nabożeństwa odbywają się od maja do października, 13. dnia miesiąca o 20.00. – Biorą w nich udział nie tylko parafianie, ale również wiele osób, które przyjeżdżają do nas z okolicznych parafii – mówi ks. Makiola. – W ubiegłym roku, przygotowując się do jubileuszu konsekracji kościoła, a także 100. rocznicy objawień w Fatimie, wprowadziliśmy w parafii praktykę nabożeństw I sobót miesiąca, dzięki którym wierni nie tylko poznają orędzie fatimskie, ale również wprowadzają je w życie, zmieniając siebie na lepsze. Pomagają w tym poszczególne elementy pierwszosobotniego nabożeństwa: sakrament pokuty, Komunia św., medytacja i Różaniec – wyjaśnia ks. proboszcz.

Kościół jak dom

Na co dzień przy ołtarzu służą ministranci, lektorzy, Dzieci Maryi. Można na nich liczyć nie tylko w czasie liturgii, ale i w wielu innych sytuacjach. Pod okiem s. Viannei wystawiają dla parafian przedstawienia, które – jak podkreśla ks. proboszcz – mają wartościowy przekaz, niosą głęboką refleksję. Chętne dzieci ze szkoły podstawowej uczą się podstaw języka łacińskiego, a każdego roku w święto patronalne szkoły Msza św. jest odprawiana po łacinie. – Uczniowie znają „Pater noster”, odpowiedzi w języku łacińskim, kanony Taizé. Radzą sobie doskonale – wyjaśnia proboszcz. W parafii jest schola liturgiczna, która przede wszystkim przygotowuje oprawę Triduum Paschalnego, są nadzwyczajni szafarze Komunii św., 6 róż różańcowych, Parafialny Zespół Caritas i Poradnia Rodzinna prowadzona przez Kamilę Wachowską. Jest i młodzieżowa orkiestra dęta, która zawiązała się przed dwoma laty. Szkoli ich Krzysztof Żurakowski, a zaczynali od pierwszego dmuchnięcia. Proboszczowi pomagają księża emeryci mieszkający na terenie parafii: ks. Hubert Kowol, ks. Karol Dźwigoński i ks. Wolfgang Globisch, a także siostry elżbietanki.