Karina Grytz-Jurkowska: Od ponad 20 lat przywozicie paczki bożonarodzeniowe dla dzieci w diecezji opolskiej, pomagacie też w ciągu roku, przesyłając sprzęt medyczny i rehabilitacyjny. Błyskawicznie zareagowaliście podczas powodzi i innych klęsk żywiołowych. Skąd pomysł pomocy?

Truus Nieuwenhuis: Zaczęło się w 1982 roku, w czasie stanu wojennego. Wtedy księża u nas ogłosili kolektę na rzecz Polski. Wiele osób wysyłało tu paczki. Mając doświadczenie pomocy innym krajom wiedzieliśmy, że sensowniej i efektywniej jest taką akcję zorganizować. Po to w Raalte powstała Fundacja Przyjaciół Dziecka Polskiego.

Wtedy przywoziliście wszystko konwojami, bo tu w sklepach wielu rzeczy nie było...

Tak pracowaliśmy w latach 80. To był nie lada wyczyn. Trzeba było załatwić wizy, przejechać przez NRD, były kontrole, czekanie na granicach i problemy logistyczne. Od 1992 roku fundacja nawiązała kontakt z opolską Caritas i tak jest do dziś.

Podczas tych lat obserwowaliście w Polsce wiele zmian społecznych, politycznych, porównywaliście ten proces z tym, co się dzieje w Holandii?

Polska rozwija się bardzo szybko, ale po przełomie startowała z niskiego poziomu. W Holandii mamy więcej regulacji, ograniczeń. Tu to też wchodzi przez unijne wymogi. Ja podziwiam pracę, jaką Kościół wykonał dla ludzi kiedyś i teraz. U nas wiele zrobiło państwo, stąd takie zlaicyzowanie. U was Kościół tyle nie stracił.