Bp Andrzej Czaja pobłogosławił członkom Wspólnoty Apostolskiej bł. Karoliny Anna Kwaśnicka /GN W niedzielę po południu, 30 marca, w kościele seminaryjno-akademickim pw. św. Jadwigi Śląskiej zakończyła się peregrynacja relikwii bł. Karoliny Kózkówny w diecezji opolskiej. Trwała ona od 18 września 2012 roku, kiedy to w święto św. Stanisława Kostki relikwiarz został uroczyście wniesiony do katedry opolskiej.

– Peregrynacja relikwii bł. Karoliny Kózkówny to dobre i Boże dzieło. Radujmy się, bo to dzieło już owocuje, czego świadectwem jest wasza tak liczna obecność – mówił na rozpoczęcie dziękczynnej Mszy św. bp Andrzej Czaja. A w kazaniu przypominał: – Bł. Karolina była świadoma łaski dziecięctwa Bożego i postępowała na miarę tej godności. Starała się poznawać i realizować, co jest miłe Panu. Nie zaślepiły jej sprawy tego świata, bo widziała nade wszystko Jezusa. Do Jego Serca przylgnęła.

– Dobrze widząc oczyma wiary, szła drogą Bożą. Nie nałożyła różowych okularów, bardzo realnie oceniała. Można powiedzieć, że miała Boga w sercu, wieczność w umyśle i ziemię pod nogami – mówił bp Czaja, podkreślając: – My, chrześcijanie mamy wiele problemów z głębszym oglądem sytuacji, z rozeznawaniem, co Boże, a co dalekie od Boga.

Biskup opolski zachęcał, by podpowiedzi szukać w postawie bł. Karoliny, która nie była ślepa na Jezusa. Żyła dla Niego.

Po Mszy św. i adoracji Najświętszego Sakramentu biskup opolski utworzył Wspólnotę Apostolską bł. Karoliny i przyjął pierwszych jej członków. Jest ona miejscem zarówno dla dzieci po I Komunii św., młodzieży, jak i całych rodzin. – Stawiamy na wartości, które budują dojrzałą osobowość: wierność ideałom chrześcijańskim, w tym szczególnie modlitwie i życiu w łasce uświęcającej, czystość obyczajów z gotowością ich obrony, dzielenie się dobrem, miłość Boga i człowieka, odpowiedzialność za duchowe wzrastanie innych – wyjaśnia ks. Helmut Piechota, moderator wspólnoty. Wspólnota Apostolska ma na celu ożywianie poczucia własnej godności u dzieci i młodzieży, a także pozytywnego patrzenia na życie w czystości serca, duszy i ciała.

  Relikwie bł. Karoliny Kózkówny nawiedziły 201 parafii Anna Kwaśnicka /GN – Lekarze mieli wątpliwości co do prawidłowego rozwoju dziecka, pojawiały się kolejne problemy. Dwa miesiące spędziłam w szpitalu, a gdy lekarze pozwolili mi wrócić do domu, w parafii trwała peregrynacja relikwii bł. Karoliny. Podczas adoracji powierzyliśmy z mężem nasze dziecko opiece bł. Karoliny. Postanowiliśmy też, że nasza córka będzie miała na imię Karolinka. Po pewnym czasie pojawiła się silna infekcja i życie naszego dziecka kolejny raz było zagrożone. Lekarze zdecydowali o wywołaniu porodu. W pierwszym momencie poczułam paniczny lęk, ale chwilę później wewnętrzny spokój, bo ufałam wstawiennictwu bł. Karoliny. Na świat przyszła Karolina. Doznaliśmy łaski Pana Boga za wstawiennictwem bł. Karoliny – opowiadała Martyna Biegelmeier, która do Wspólnoty Apostolskiej przystąpiła wraz z mężem.

– Na początku Karolina bardzo dużo chorowała. Spotkałam się wtedy ze stwierdzeniem pewnej lekarki, że tak się dzieje, kiedy na siłę utrzymuje się ciążę, że natura dobrze wiedziała, co chce zrobić. A ja wiem, że najważniejsze jest to, czego chciał Pan Bóg. Trudności, które przeżywaliśmy umocniły naszą wiarę – mówiła w swoim świadectwie Martyna Biegelmeier.

Na zakończenie modlitewnego spotkania biskup opolski podziękował wszystkim, którzy w parafiach przygotowali liturgie i nabożeństwa w czasie peregrynacji, i tym, którzy w nich uczestniczyli. Podziękował też szczególnie parafianom z Jełowej, którzy pomagali proboszczowi ks. Helmutowi Piechocie w organizacji tego wielkiego diecezjalnego wydarzenia.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 roku w Wał-Rudzie koło Tarnowa. Pochodziła z rodziny przenikniętej pobożnością, była wzorową córką, animatorką życia religijnego w szkole i współpracowniczką proboszcza parafii w Zabawie. W wieku 16 lat została zabita przez rosyjskiego żołnierza, do końca broniąc swojej czystości. W 1987 roku papież Jan Paweł II włączył ją do grona błogosławionych.