W każdej epoce ludzie doświadczają dramatycznych okoliczności. Czasem są to wrogowie nie liczący się z niczym. Czasem wojny i zamieszki. Nieraz kataklizmy. Bardzo często choroby odbierające siłę i nadzieję. Warto sięgnąć po Biblię, aby doczytać resztę słów psalmu, zwłaszcza okrzyk „Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył?” (w. 12). Człowiek, który wie, ile już otrzymał Bożych łask, jak często doznawał przypływu niepojętej energii i jak wbrew nadziei krępujące go kajdany opadały, z głębi beznadziejnej sytuacji może wołać: „W krainie życia będę widział Boga!”. W dzisiejszej liturgii psalm następuje po opowieści o dramatycznej próbie, na jaką Bóg wystawił Abrahama. Ale przecież Izaak, jego syn, też przeżywał wtedy dramat. Bóg nie chce śmierci nikogo. Śmiertelne sytuacje grożą każdemu. Ufność i nadzieję trzeba zachować w każdej sytuacji. A jeśli przyjdzie najgorsze? Nie ma najgorszego. Jest kraina życia i nawet śmierć nabiera nowego znaczenia. Przecież Jezus zmartwychwstał.


Ps 116B(115) – tekst na s. 15 [2. Niedziela W. Postu roku B]