Podczas Diecezjalnego Kongresu Wspólnot, Ruchów i Stowarzyszeń, który w sobotę 5 listopada odbył się w Winowie, ks. Mateusz Buczma wygłosił konferencję pt. „Gramy w jednej drużynie. Charyzmaty i hierarchia w misji Kościoła”.

Przedstawił w niej główne przesłanie dokumentu watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary „Iuvenescit Ecclesia”, który został opublikowany w czerwcu br.

– W tym roku zostaliśmy zasypani różnymi treściami. Proboszczowie nas do wielu rzeczy zachęcali, ksiądz biskup nas do wielu rzeczy zachęcał. Jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski, wielki Jubileusz Miłosierdzia w całym Kościele, Światowe Dni Młodzieży… W tym całym gąszczu różnych wydarzeń mógł nam umknąć List Kongregacji Nauki Wiary skierowany do biskupów na temat relacji darów charyzmatycznych i hierarchicznych w Kościele – podkreślał diecezjalny koordynator ds. ruchów, wspólnot i stowarzyszeń, przechodząc do zarysowania głównym myśli tegoż dokumentu.

– Czasami grozi nam to, że w sposób zawężony mówimy o darach charyzmatycznych, zapominając o tym, że charyzmatów w Kościele jest naprawdę dużo i charyzmatem jest każdy dar, który Duch Święty wzbudza w tobie dla zbudowania innych – wyjaśniał ks. Buczma.

– List „Iuvenescit Ecclesia” pokazuje bardzo piękną i głęboką perspektywę, mówiąc przede wszystkim o tym, że dla nas w Kościele najważniejszy jest Jezus. Jezus, który z miłości do każdego człowieka, do mnie i do ciebie, stał się człowiekiem. Jezus, jak podpowiada nam ten list, od początku był namaszczony Duchem Świętym – mówił. – I jak pisze papież Franciszek, w Kościele chodzi o to, żeby wciąż nowi ludzie mieli okazję do tego, żeby spotkać osobiście Jezusa Chrystusa, żeby doświadczyć Jego niesamowitej mocy. Dlatego możemy sobie zadać pytanie, czy nam się Jezusa nie zrutynizował? Czy każde spotkanie z Nim potrafimy przeżyć w sposób nowy? Że to nie jest obrzęd, ale że za tym kryje się moc i osoba Jezusa, który za mnie oddał Swoje życie, za mnie zmartwychwstał i wciąż jest na wyciągnięcie ręki? Spotykanie Jezusa to sens całego porządku sakramentalnego – tłumaczył prelegent.

– Żeby wydarzenia zbawcze cały czas trwały w Kościele, Pan Bóg wybiera sobie ludzi, których obdarowuje darami hierarchicznymi. To nie jest tak, że święcenia to jakiś obrzęd i oficjalne przekazanie władzy w Kościele. Perspektywa listu „Iuvenescit Ecclesia” pokazuje, że po to, by ludzie mogli spotykać żywego Jezusa Chrystusa przez sakramenty, by to, co Jezus zrobił, działo się cały czas w życiu ludzi, poszczególnych chrześcijan, Bóg wybiera konkretnych mężczyzn do tego, aby mogli sprawować te misteria. Ale dane są nam w Kościele też charyzmaty, które wzbudzają nowe życie i uzdalniają do odpowiedzi wiary – mówił ks. Buczma.

Podkreślał też: – Kiedy sakramenty otwierają przed człowiekiem bramy nowego życia, to charyzmaty są rzeczywistością, która pomaga w tym, aby to nowe życie się rozwijało. Można powiedzieć, że sakramenty rzucają w serca pewne ziarna, ale to na, ile ziarno wykiełkuje, wyrośnie i wyda owoce, zależy też od tego, na ile przyjmujemy rzeczywistość charyzmatyczną.

– Na czym opierają się dary hierarchiczne i dary charyzmatyczne w Kościele? Dokument „Iuvenescit Ecclesia”, mówi, że opierają się na sakramentach: chrztu, Eucharystii i bierzmowania. Zobaczcie, jak w naszej praktyce parafialnej, nasza troska i nasze serca dochodzą do takiego momentu, że nam zależy, aby nasze rodzinie, dzieci, rodzeństwo i inni ludzie dobrze przeżywali te sakramenty i przygotowanie do nich – zaznaczał ks. Buczma, podkreślając, że to jakby podpowiedź, że mamy jeszcze coś do zrobienia, by ludzie głębiej spotkali Jezusa w chrzcie, w Eucharystii, w bierzmowaniu.

– Wielkim przesłaniem tego listu jest to, że nie można nam przeciwstawiać obdarowania hierarchicznego obdarowaniu charyzmatycznemu – mówił prelegent.

Ks. Buczma wymienił też i krótko scharakteryzował kryteria rozeznawania charyzmatu: prymat powołania do świętości, zaangażowanie w misyjne głoszenie Ewangelii, wyznawanie wiary apostolskiej i katolickiej, świadectwo rzeczywistej komunii z całym Kościołem, uznanie i szacunek innych charyzmatów w Kościele, akceptacja czasu próby w rozeznaniu charyzmatów, obecność owoców Ducha Świętego, słuchanie słowa, modlitwa, życie sakramentalne, a także wymiar społeczny.