Pobożność to postawa osób, które modlą się oraz uczestniczą w liturgii szczerze, z pokorą i czystą intencją. Pojawia się pytanie: z czego wyrasta pobożność? Odpowiedź narzuca się sama: z wiary.

Oczywiście z wiary religijnej, z wiary w Boga – i w Jego istnienie, i obecność w świecie. Czy można problem wiary rozpatrywać na płaszczyźnie etyki? Oczywiście można, a nawet trzeba – jak każdą inną postawę człowieka. Tym bardziej, że cokolwiek by nie powiedzieć, wiara jest czymś powszechnym w życiu ludzi, choć jej treść jest zróżnicowana. Jeśli odnieść sprawę wiary do etyki, trzeba przyznać, że wiara (bądź jej brak) w dużej, często w przeważającej mierze ma znaczący wpływ na etyczną postawę człowieka, a nawet całych społeczności. Jak wiele innych czynników, także wiara może mieć wpływ pozytywny – skierowany ku rzeczywistemu dobru. Może jednak mieć wpływ negatywny. Kierunków takiego wykrzywienia wiary, także wielkości ujemnego wpływu na poszczególnych ludzi i na całe społeczności, jest wiele – to odrębny i ważny temat. Wypaczona wiara może deprawować człowieka, czego przykładem były i są wojny religijne.