Do 22 października w Muzeum Diecezjalnym prezentowana będzie wystawa dwóch niemieckich, współpracujących ze sobą od lat, artystek: Susan Donath i Barbary Lorenz Höfer.

Dyrektor muzeum ks. Wojciech Lippa zaprosił je do Opola po spotkaniu podczas pleneru na Górze Świętej Anny. Wystawa nosi tytuł „Schwesternszaft po niemiecku. Dwa spojrzenia na współczesną duchowość w sztuce”.

– Są tutaj prace, które zdradzają bardzo żmudny warsztat pracy, misterny i misteryjny, który pokazuje, że każda z nich wymagała długich godzin tworzenia. Za każdą z nich stoją miesiące pracy – powiedział, otwierając wystawę, ks. Lippa. Przykładem mogą tu być prace z cyklu „Korony śmierci” – ozdobne i wielobarwne wieńce – korony złożone z tysięcy drobniutkich koralików i drucików układających się w płatki kwiatów, liście, gałązki. To nawiązanie do protestanckiego zwyczaju wkładania do rąk zmarłego wieńców kwietnych. Susan Donath – autorka tego cyklu – nie jest chrześcijanką, jednak w swojej twórczości zajmuje się tematem cierpienia, śmierci, straty i żałoby, sięgając również do symboliki chrześcijańskiej, poszerzając jej znaczenie i ukazując jej ogólnoludzkie wymiary.

Z kolei w pracach Barbary Lorenz Höfer – wychowanej w katolickiej diasporze północnych, protestanckich Niemiec – wyraźne są nawiązania wprost do symboliki chrześcijańskiej, a czasami wręcz dewocyjnej. Często podejmuje w swoich pracach temat małej ojczyzny, migracji i przesiedleń. Jej rodzice zostali zmuszeni po II wojnie do opuszczenia Gliwic, a pamięć rodzinnych stron i ich bolesnej utraty trwa w rodzinnej tradycji przez pokolenia. – Moja mama jeszcze żyje i będzie szczęśliwa, kiedy powiem jej, że pokazałam swoje prace na wystawie w Opolu – powiedziała podczas wernisażu B. Lorenz Höfer. Jej praca pt. „…i osłoń wszystko płaszczem miłości” podejmuje temat podziału Kościoła na wschodni i zachodni oraz pęknięć i kryzysów w jego historii. – Zarzewiem podziału było to, co powinno być spoiwem – wyznanie wiary. Dlatego Kościół zaczyna mieć rany, spękania. Natomiast tytuł pracy daje nam rozumienie tej rzeczywistości. Mimo że Kościół jest pokiereszowany, Bóg, który jest ponad tym wszystkim, jest w stanie to wszystko ogarnąć – chociaż struktura ludzka Kościoła jest taka, a nie inna: czasem popalona, pokaleczona, poparzona – powiedział „Gościowi Opolskiemu” ks. Wojciech Lippa.