Anna Banik urodziła się 1 grudnia 1953 r. w Łętowem k. Mszany Górnej w rodzinie Józefa i Marii jako jedna z pięciorga rodzeństwa. Z początkiem lat 80. XX w. przyjechała do Raciborza, by jako osoba świecka pracować z siostrami Maryi Niepokalanej wśród chorych w Domu św. Notburgi. W 1982 r. wstąpiła do zgromadzenia, w którym otrzymała imię Maria Estera. Ukończyła Międzyzakonne Medyczne Studium Zawodowe w Warszawie.

Całe życie zakonne s. Estery związane było z Raciborzem. – Dawała mieszkańcom Domu św. Notburgi całe swe serce, była dla nich 24 godziny na dobę. Nie tylko jako pielęgniarka. Wraz z mieszkańcami tworzyła wspólnotę, m.in. przygotowywała z nimi przedstawienia teatralne. Była wtedy scenarzystką i reżyserką, i jeszcze piekła słodkości, które były „zapłatą” dla aktorów za ich występy. Jako wielka czcicielka założyciela naszego zgromadzenia, sługi Bożego ks. Jana Schneidera, krzewiła wśród domowników modlitwę przez jego wstawiennictwo. Co wtorek o 14.00 gromadziła się wraz mieszkańcami w kaplicy. W tym czasie nic nie mogło być ważniejsze – opowiada s. Małgorzata Cur SMI.

Siostra Estera propagowała także kult św. Notburgi, patronki domu, zachęcając mieszkańców do śpiewania pieśni i odmawiania litanii, których była autorką.

Przez wiele lat posługiwała w służbie medycznej strumienia raciborskiego podczas Pieszej Pielgrzymki Opolskiej na Jasną Górę, a także służyła jako pielęgniarka Dzieciom Maryi podczas ich corocznych pielgrzymek na Górę Świętej Anny.

W 2008 r. mieszkańcy Raciborza docenili s. Esterę w plebiscycie „9 twarzy na 9 wieków”, w którym zdobyła najwięcej głosów w kategorii „Zdrowie”.

W ostatnim czasie przeprowadziła się do domu zakonnego w Branicach, gdzie – pomimo swoich dolegliwości – chciała pomagać starszym i chorym siostrom. Zmarła w szpitalu w Raciborzu. Miała 70 lat. Uroczystości żałobne odbyły się 14 marca w Raciborzu.