W 20. spotkaniu Salonu Opolskiej Nauki organizowanym przez Towarzystwo Przyjaciół Opola gościem był prof. Grzegorz Kusza, specjalista w zakresie ochrony powierzchni Ziemi. Od 1994 r. jest pracownikiem Wydziału Przyrodniczo-Technicznego UO, pełni także m.in. funkcję sekretarza generalnego Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej. Od 2006 r. uczestniczy, a od kilku lat jest organizatorem wypraw badających zmiany gleb w różnych strefach klimatycznych w 15 krajach Ameryki Południowej, Azji Centralnej i Południowo-Wschodniej oraz Afryki. Prowadzi także badania na terenie Polski, również w Opolu i okolicy, m.in. badał glebę spod opolskiej katedry wydobytą podczas badań archeologicznych.

– Mamy pokorę. Jesteśmy dopiero na początku drogi. Nauka cały czas idzie do przodu. Badania, które wykonywaliśmy 5–10 lat temu i wtedy były nowatorskie, dzisiaj są już powszechne – mówił profesor. – Obecnie jednym z największych problemów są zanieczyszczenia gleby plastikiem, mikroplastikiem, nanoplastikiem. Tymi związkami, które produkujemy w sposób sztuczny i potem są w różny sposób zdeponowane w środowisku. Gleba jest cierpliwa, może przyjąć wiele, ale jeśli przekroczymy barierę równowagi biologicznej, stanie się zwykłym, jałowym gruntem – podkreślał G. Kusza.

Podczas spotkania w Salonie prelegent szczegółowo opisał efekty prowadzonych przez jego zespół badań gleby w Chile, które rozciąga się od strefy zwrotnikowej aż do polarnej. – W południowej Patagonii obserwuje się zjawisko zaprzeczające postępującemu ociepleniu klimatu. Od lat 70. XX wieku przyrasta tam lodowiec. Nie ubywa go, nie topnieje. Przez kilkadziesiąt lat przesunął się o pięć metrów, a ma grubość 170 m. I cały czas przyrasta. To jednak nie oznacza, że nie ma ocieplenia klimatu. Bo w tym miejscu świata nie ma żadnych źródeł, które powodują emisję dwutlenku węgla – opowiadał naukowiec.