Papieskie relikwie nam powszednieją

Na 304 stronach książki biskup opolski odpowiada na wiele dociekliwych pytań Tomasza Ponikły.  I robi to – tytuł książki wydaje się nieprzesadzony – nie stosując uników. Na pytanie dziennikarza o to, czy „kiedy Jan Paweł II jest uznany za świętego, nadmierne epatowanie jego osobą nie zabija żywej wiary?”, bp Andrzej Czaja odpowiada m.in. : „Nie da się jednak zaprzeczyć, że jest faktem papolatria, nieprzemyślany, rytualny kult. W moim przekonaniu niestety przesadzamy też w rozdzielaniu i rozdawaniu zbyt łatwo relikwii Jana Pawła II, także publicznym osobom na użytek prywatny. To jest dziwne, czasem niepoważne i nie wiadomo, czemu ma służyć”.

„Co złego widzi Ksiądz Biskup w takim rozwijaniu kultu?” – pyta Ponikło i otrzymuje odpowiedź: „Żeby kult rozwijać, trzeba go najpierw uszanować. Tymczasem papieskie relikwie już nam powszednieją, bo co ruszymy się o krok, to natrafimy na skrawek szaty albo inną pamiątkę po Janie Pawle II. W zetknięciu z pewnym rodzajem przeżywania wiary może to doprowadzić do sytuacji, w której posiadanie relikwii Karola Wojtyły będzie wyznacznikiem religijności: „To ty jeszcze nie masz?”. Oczywiście przesadzam, ale po to, żeby zwrócić uwagę na to niebezpieczeństwo w dobrej wierze. Sam żywię wielką cześć dla Jana Pawła II i wiele z niego wziąłem w swoje ży   cie, myślę wieloma jego myślami, wołam do niego nieraz, by się za mną wstawił. Natomiast nie widzę potrzeby noszenia jego relikwii w kieszeni, a w tym kierunku obecnie to zmierza”.

Lektura „Szczerze o Kościele” przynosi wiele podobnie krytycznych obserwacji życia kościelnego w Polsce. Na krytyce jednak ksiądz biskup się nie zatrzymuje. Zasadniczym przesłaniem książki wydaje się zachęta do ożywienia wiary.