Pierwsi po Bogu

Drugą tablicę zaczyna wskazanie na rodziców – ojciec i matka są pierwsi po Bogu. Różne na przestrzeni wieków i bardzo różne w kulturach świata są wzorce odniesienia dziecka do rodziców. I na odwrót: rodziców wobec dziecka. Bo to jedna z zasad każdej etyki: tam gdzie dwie osoby – tam zawsze wzajemność relacji. A jeśli osób więcej – tym bardziej skomplikowany to węzeł. W relacji dziecko–rodzice jako pierwsze zjawia się odniesienie matki i ojca do dziecka. Dziecko zostało obdarowane. Ostatecznie i nieodwołalnie. Obdarowane życiem. Nawet jeśli poczęcie dziecka było zaskoczeniem, miało miejsce obdarowanie. Nie ma żadnego tłumaczenia. Jeśli biologicznie dojrzały człowiek – to i świadomość „skąd biorą się dzieci” w nim jest. Chyba że kobieta jest zupełnie niesprawna umysłowo. W każdym razie daru życia odebrać nie wolno. Drugim trudnym przypadkiem jest poczęcie dziecka wskutek gwałtu (w różnych postaciach przemocy). Wrócimy do tych przypadków, by je rozważyć osobno, powtarzając regułę podstawową: daru życia odebrać nie wolno. A pierwsi po Bogu życia winni strzec.