W Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu do 5 maja można oglądać wystawę pt. „60 lat Liceum Plastycznego w Opolu. 1959–2019”. Być może trudno pomyśleć tytuł wystawy bardziej oficjalnie brzmiący, ale kryje się za nim przecież taki ogrom emocji, twórczo spędzonych lat i piękna, że z pewnością nie potrzeba dla wystawy wymyślać intrygującej, przyciągającej nazwy.

Prace 84 artystów – absolwentów opolskiego „plastyczniaka” i jego profesorów – zajmują trzy sale wystawowe opolskiej galerii. Zatem – jeśli tę wystawę oglądać, to potrzeba dać sobie więcej czasu. Warto, chociażby ze względu na jej różnorodność.

„To konfrontacja kilku pokoleń absolwentów i pedagogów – twórców, których forma wypowiedzi artystycznej i użyte techniki są ciekawe, często odmienne i różnorodne. Szeroki i łatwiejszy dostęp do nowych technologii, który nastąpił w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, przyczynił się do poszerzenia wypowiedzi twórczej. Obok dzieł realizowanych w tradycyjnych dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba czy ceramika, pojawiły się realizacje z zakresu multimediów, animacji, instalacji, jak również realizacje projektowe z zakresu zarówno architektury wnętrz, jak i designu. Ta interdyscyplinarna wystawa, łącząca wiele generacji, stała się pewnego rodzaju sentymentalną podróżą w czasie. To rodzaj przeglądania kart międzypokoleniowego, wręcz rodzinnego albumu” – pisze we wstępie do wystawy dr Małgorzata Futkowska, jej kuratorka- wspólnie z Jolantą Golenią-Mikusz. Koordynatorką wystawy ze strony GSW jest Patrycja Kucik.

Wolno sądzić, że nie tylko dla szeroko rozumianego opolskiego środowiska plastycznego wystawa ta może stać się miejscem głębokich przeżyć estetycznych i swoistej sentymentalnej podróży przez ostatnie 60 lat. Ale także w teraźniejszość i przyszłość. Na tym przecież polega siła sztuki.