Często myślimy: „Oj, ja przecież takich rzeczy nie będę mówić, niech się domyśli, skoro mnie kocha”. Ale tu jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Ta zasada domyślności jest najbardziej wroga miłości wzajemnej, która zakłada właśnie wymianę myśli. Trzeba nie tylko mówić, ale nawet jak żebrak poprosić: „Potrzebuję twojej czułości, twojej pochwały, twojej bliskości. Umrę bez tego. Nasza więź będzie słabsza, bo bez twoich rąk zaplecionych na mojej szyi i ja będę słabszy”.