Jutro w katedrze dwóch diakonów przyjmie święcenia kapłańskie

W sobotę 22 maja, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego o godz. 10 w katedrze opolskiej rozpocznie się liturgia święceń kapłańskich. Otrzymają je pochodzący z parafii pw. św. Marii Magdaleny w Łambinowicach ks. Michał Banaś i ks. Daniel Chudala z parafii pw. św. Michała  Archanioła w Rozmierzy.

Ks. diakon Michał Banaś urodził się 25 lutego 1992 r. w rodzinie Joanny i Sławomira. Mama jest ekonomistką, tato – elektromechanikiem. Ks. Michał ma dwoje młodszego rodzeństwa: Marię i Jakuba. Zanim wstąpił do opolskiego seminarium duchownego ukończył studia licencjackie z dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Opolskim. Na odkrycie powołania kapłańskiego miało wpływ osobiste doświadczenie wiary, udział w duszpasterstwie akademickim „Ressurexit”, spotkania z kapłanami, życie w środowisku rodzinnym i parafialnym. Uczestniczył w ewangelizacjach „Przystanku Jezus” na „Przystanku Woodstock”.

Pracę magisterską pisał nt. „Stosowanie nowych mediów w głoszeniu Słowa Bożego na przykładzie działalności o. Adama Szustaka OP” pod kier. ks. prof. Marka Lisa.

W ankiecie „Gościa Opolskiego” jako wzór kapłana wskazał proboszcza rodzinnej parafii ks. Adama Ciosmaka i duszpasterzy akademickich – ks. Eugeniusza Plocha i ks. Marcina Cytryckiego. Za najbardziej pożądane cechy współczesnego duszpasterza uważa „tracenie” własnego czasu dla innych, chęć wysłuchania, bycie dla innych. Za najważniejsze wyzwania dla Kościoła w Polsce uznaje obudzenie wiary, zmianę mentalności w kierunku, że wiara to nie „tradycyjne” chodzenie do kościoła, ale żywa, osobowa relacja z Bogiem. Ważne jest dla niego także wzrastanie poczucia, że Kościół to „my”, a nie wyłącznie osoby duchowne i konsekrowane.

Praktykę diakońską odbywał w parafii Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła w Kędzierzynie-Koźlu.

Hobby: gotowanie, rower, podróżowanie, lotnictwo cywilne, turystyka górska, majsterkowanie i fotografia.

Ks. diakon Daniel Chudala urodził się 14 grudnia 1996 r. w rodzinie Teresy i śp. Jana. Mama jest animatorką kultury w świetlicy wiejskiej w Rozmierzy, tato był rolnikiem. Jest najmłodszym z siedmiorga rodzeństwa. Ma cztery siostry: Justynę, Natalię, Marlenę, Kingę oraz dwóch braci: Rafała i Jana. Po maturze w LO w Strzelcach Opolskich wstąpił do Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu. Decyzję o tym podjął podczas rekolekcji powołaniowych w seminarium.

Na odkrycie powołania wpływ miała rodzina, parafia, śp. ks. Andrzej Kowolik (były proboszcz w Rozmierzy), siostry służebniczki, znajomi księża. Pierwszym wzorem kapłaństwa był dla niego śp. ks. A. Kowolik, później ks. Andrzej Czekański oraz różni spotkani księża, którzy dawali przykład bycia „dobrym pasterzem”, a także bł. Karol de Foucauld i św. Franciszek z Asyżu. Za najbardziej pożądane dzisiaj cechy duszpasterza uważa „inegzystencję” czyli trwanie, „bycie w” Bogu, żywa relacja z Nim, z którego wypływa „proegzystencja” – „bycie dla” czyli obecność, służba drugiemu, prowadzenie innych w drodze do nieba. Za największe wyzwanie dla Kościoła w Polsce uważa dawanie świadectwa żywej i autentycznej wiary, prawdziwej relacji z Bogiem dzięki której powstaje żywa wspólnota chrześcijan.

W ubiegłym roku był wolontariuszem w DPS w Kietrzu, kiedy dom został objęty kwarantanną z powodu ogniska koronawirusa.

Pracę magisterską pisał pod kier. ks. prof. Erwina Matei nt. „Życie religijne w  okresie zwykłym w miejscowości Rozmierz”.

Praktykę diakońską odbywał w parafii katedralnej w Opolu.

Hobby: praca, majsterkowanie, stolarstwo, zwierzęta, gra w teatrze „Tradycja” w Rozmierzy, pobożność ludowa, życie religijne mieszkańców wsi.