Jubileusz bp. Pawła Stobrawy
Biskup Paweł Stobrawa w dniu 50. rocznicy święceń kapłańskich odprawi dziękczynną Mszę św. w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu.
W środę 17 maja księża obchodzący 50. rocznicę święceń kapłańskich wspólnie stanęli przy ołtarzu w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu. Natomiast w najbliższych dniach będą świętowali w parafiach, w których posługują lub posługiwali.
Biskup Paweł Stobrawa w dniu złotego jubileuszu kapłaństwa, czyli w sobotę 20 maja odprawi dziękczynną Mszę św. w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu, gdzie w latach w latach 1991-2003 był proboszczem, a 14 maja 2003 roku przyjął sakrę biskupią. Jubileuszowa Eucharystia rozpocznie się o 11.00.
Bp Stobrawa: Otrzymaliśmy dar kapłaństwa bez żadnych naszych zasług
Bp Paweł Stobrawa urodził się 22 kwietnia 1947 r. jako najmłodszy z dziewięciorga dzieci Józefa i Marii z domu Mrozek. Rodzina mieszkała w Zborowskiem, prowadząc małe gospodarstwo rolne. Od początku II klasy szkoły podstawowej, czyli jeszcze przed I Komunią św., aż do rozpoczęcia studiów był ministrantem. W 1961 roku zgłosił się do Niższego Seminarium Duchownego w Gliwicach. Niestety wkrótce władze komunistyczne zamknęły szkołę z przyczyn politycznych. Naukę kontynuował w LO w Lublińcu, gdzie w 1966 r. zdał egzamin dojrzałości.
Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie, które po roku studiów musiał przerwać, by odbyć dwuletnią zasadniczą służbę wojskową w Szczecinie-Podjuchach. Od października 1969 r. kontynuował studia seminaryjne. Święcenia diakonatu przyjął 11 marca 1973 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa, a święcenia kapłańskie - 20 maja 1973 r., również w katedrze opolskiej z rąk bp. Franciszka Jopa. Jako neoprezbiter najpierw podjął wakacyjne zastępstwo w parafii w Jełowej, a po wakacjach rozpoczął pracę wikariuszowską w parafii św. Mikołaja w Pyskowicach. Spędził tam 5 lat i w 1978 r. został przeniesiony do parafii św. Katarzyny w Toszku, gdzie posługiwał przez 2 lata.
Od 1980 do 1991 r. pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie. Do 1986 r. był dyrektorem ds. administracyjnych i gospodarczych, a następnie wicerektorem i moderatorem. W 1991 roku wrócił do duszpasterstwa parafialnego, co było jego pragnieniem. Został mianowany proboszczem parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu. Oprócz zadań parafialnych, podejmował też te o charakterze ogólnodiecezjalnym: był dziekanem dekanatu opolskiego w latach 1994-2003, diecezjalnym duszpasterzem rzemieślników (od 1992 r.), członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, Rady Kapłańskiej oraz Kolegium Konsultorów. Biskup opolski uhonorował go tytułami dziekana honorowego i radcy duchownego. W 2000 roku został odznaczony godnością Kapelana Jego Świątobliwości za sumienną pracę, zwłaszcza za dokonania duszpasterskie.
Po 12 latach przyszła kolejna zmiana. 16 kwietnia 2003 r. został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej z tytularną stolicą Eca. Święcenia biskupie przyjął 14 maja 2003 roku w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu. Głównym konsekratorem był abp Alfons Nossol. Homilię w czasie uroczystości wygłosił metropolita katowicki abp Damian Zimoń. "Czasem wyrażaliście pretensje, że nasz »opolski episkopat« jest zanadto abstrakcyjny i przeteoretyzowany. Macie zatem biskupa wprost wyciągniętego z konfesjonału, zabranego od ołtarza, przyprowadzonego z drogi po zaopatrzeniu chorych" - mówił do wiernych abp Alfons Nossol podczas uroczystości święceń biskupich.
Biskup Paweł Stobrawa jako zawołanie biskupie przyjął słowa: Caritati confisus sum (Zawierzyłem Miłości). Posługiwał jako biskup pomocniczy najpierw przy abp. Alfonsie Nossolu, a od 2009 r. przy bp. Andrzeju Czai.
W dniu jego 75. urodzin, 22 kwietnia 2022 r. papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnienia funkcji biskupa pomocniczego diecezji opolskiej.
Na emeryturze bp Stobrawa nadal realizuje zadania duszpasterskie, m.in. przewodniczy uroczystościom w parafiach czy udziela młodzieży sakramentu bierzmowania.
