Próba pogodzenia dwóch światów przejdź do galerii

Wystawę pt. „Zapis ukryty” otwarto wczoraj (21 lipca) w Muzeum Śląska Opolskiego.

– Tytuł obrazu powinien otworzyć wyobraźnię na to, co dzieje się na płótnie, a zarazem w głowie odbiorcy. To jest moja forma opisywania obrazów. Jeżeli chodzi o własną twórczość nie lubię tego robić – powiedział prof. Stanisław Białogłowicz podczas wernisażu.

– Świadczą o Tobie, Staszku, Twoje obrazy, które namalowałeś w ciągu 50 lat. Jest bardzo trudno mówić, co to jest za malarstwo. Ono się zmieniało, ale z drugiej strony to jest malarstwo, o którym nie należy mówić, ale na które należy patrzeć – powiedziała dr Joanna Filipczyk, dyrektorka Galerii Sztuki Współczesnej, otwierając wystawę, która została przygotowana we współpracy GSW i Muzeum Śląska Opolskiego.

W czterech salach MŚO prezentowanych jest kilkadziesiąt obrazów, a także rysunków prof. Białogłowicza z całego okresu jego twórczości. – Moje obrazy są niejako z pogranicza dwóch światów. Od wielu lat próbuję pogodzić dwie rzeczywistości. Rzeczywistość metafizyczną, trudną do wglądu oraz wewnętrzną, bardzo osobistą, prywatną – podkreśla artysta w folderze wystawy.

Zwłaszcza w dwóch środkowych salach widać zmaganie między „metafizycznym” i „prywatnym”. Niektóre z obrazów natychmiast kierują wzrok i myśl odbiorcy w stronę świata ikony, z którego Białogłowicz korzysta w twórczy i inspirujący, intrygujący sposób. Idąc za jego wskazówką interpretacyjną  – wystarczy przywołać niektóre tytuły:„Wieczerza w Ermoupoli”, „Mój ikonostas – znak oczyszczenia”, „Błękitna medytacja”, „Adoracja zieleni”, „Znaki czasu” czy „Zaśnięcie Marii w Ermoupoli”.

Stanisław Białogłowicz urodził się w 1947 r. w Dukli na Podkarpaciu (Beskid Niski). Jest absolwentem Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu oraz Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie (dyplom w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego). Po dyplomie rozpoczął samodzielną pracę twórczą i dydaktyczną w szkolnictwie artystycznym. Od 1973 roku do lat 90. XX wieku mieszkał w Nysie, pracował w tamtejszym Państwowym Ognisku Plastycznym, a następnie w Wydziale Zamiejscowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej z siedzibą w Nysie, a potem w Instytucie Sztuki UO. W latach 1983 oraz 1990–1993 był członkiem zarządu opolskiego okręgu ZPAP. Uzyskał stopnie doktora i doktora habilitowanego w zakresie malarstwa, od 2000 roku jest profesorem zwyczajnym. W 1996 r. wrócił w rodzinne strony, a życie zawodowe związał z Rzeszowem, przez wiele lat prowadził autorską pracownię malarstwa na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego, pracował także w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku.

Kuratorkami wystawy, którą można oglądać do 26 sierpnia, są Joanna Filipczyk i Marta Podstawa-Boulkroune (kierowniczka Działu Sztuki MŚO).