Jest to granica między dobrem a złem. Każdy zaś system etyczny – czy filozoficzny, czy religijny – zawiera w sobie dominantę społeczną. Musi ją zawierać. Wśród wielu dziedzin ludzkiego życia, owa dominanta społeczna stanowi obszar szczególny – trudny i równocześnie podlegający nieustannym przemianom. Starożytni filozofowie, średniowieczni teologowie, nowożytni ekonomiści, współcześni pragmatyści musieli zagadnieniami etyki społecznej się zajmować. Musieli, bo inaczej znaleźliby się na marginesie życia. Z tego samego powodu Kościół na przestrzeni wieków wciąż był, i jest, w tym nurcie obecny.