To imponujący bilans budownictwa sakralnego po II wojnie światowej. – Wiąże się z tym niewyobrażalny wysiłek organizacyjny księży budowniczych, projektantów, a nade wszystko wysiłek finansowy lokalnych wspólnot parafialnych i osobista praca wielu indywidualnych osób, które często same, bezinteresownie, wręcz własnoręcznie, i to wyłącznie z pobudek religijnych, angażowały się w prace budowlane i wyposażenie nowych świątyń – podkreśla Renata Sołtysek.