We wnętrzu odnowionej świątyni poświęcony został ołtarz przejdź do galerii

W niedzielę 12 listopada, w 89. rocznicę poświęcenia kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wawelnie, biskup Waldemar Musioł w tej pięknie i gruntownie odnowionej świątyni poświęcił nowy ołtarz.

- Całe dzieło mogło dokonać się w tak krótkim czasie, bo tylko w dwa lata, dzięki wielkiej ofiarności parafian i chęci posiadania pięknego domu modlitwy. Całość remontu wnętrza świątyni została dopełniona ciężką pracą samych parafian, którzy we własnym zakresie nieodpłatnie przygotowali do malowania i sami pomalowali wnętrze naszego kościoła. Nie sposób wymienić wszystkich pracujących, ofiarodawców i fundatorów - powiedział ks. proboszcz Krzysztof Wójtowicz.

- Całość projektu nowej aranżacji wnętrza zawdzięczamy architektowi Markowi Budzińskiemu, a także konsultantom w pracach projektowych: ks. Ginterowi Żmudzie oraz ks. Piotrowi Maniurce - podkreślił ks. proboszcz. Podczas uroczystości dziękował za zaangażowanie sołtysowi Wawelna Józefowi Kremerowi, członkom parafialnych rad: duszpasterskiej i ekonomicznej, kościelnemu, nadzwyczajnym szafarzom Komunii św., ministrantom i ministrantkom, wspólnotom Żywego Różańca, Kołu Gospodyń Wiejskich, strażakom OSP w Wawelnie i wszystkim rodzinom w parafii, które troszczą się o kościół parafialny.

- Dokładnie 89 lat temu, 12 listopada 1934 r., odbyło się poświęcenie tego kościoła, którego dokonał późniejszy wrocławski biskup pomocniczy ks. kanonik Józef Ferche. Dzień ten poprzedziły pełne determinacji starania mieszkańców Wawelna na czele z ówczesnym sołtysem, by z budynku starej szkoły, w którym odprawiano już Msze św. dla starszych osób, powstał w niełatwych czasach kościół. Poparte działaniem Bożej Opatrzności starania o pozwolenie budowlane u ówczesnych władz, potem rzutki architekt i kierownik budowy, a przede wszystkim setki par rąk mieszkańców-wolontariuszy, sprawiły powstanie tego kościoła w kilka miesięcy - przypomniał w homilii bp Waldemar Musioł.

- Ostatnie miesiące historii tej parafii pokazały, że tej przeszłości nie zahibernowaliście, że nie ulegliście pokusie jej zabsolutyzowania i powiedzenie sobie: "po co cokolwiek zmieniać? dobrze jest, jak jest". Ostatnie miesiące pokazały, o czym zaświadcza wasz duszpasterz, pewną analogię do miesięcy poprzedzających poświęcenie tej świątyni 89 lat temu. Bo poparte działaniem Bożej Opatrzności starania o odpowiednie pozwolenia konserwatorskie, rzutki architekt, kierownik budowy oraz setki dobroczyńców - was, kochani siostry i bracia, którzy zaakceptowaliście wizję odnowy tej świątyni w bardzo prozaiczny sposób - waszą ofiarnością, sprawiły, że w niedługim czasie mamy to, co dzisiaj cieszy nasze oczy i serca: nowy ołtarz w odmłodzonej świątyni. Za te ostanie miesiące dzisiaj szczególnie chcemy dziękować Bogu i sobie nawzajem - podkreślił biskup.

- Życzę Wam z całego serca, by Wasza odnowiona świątynia i ten piękny ołtarz były rzeczywiście dla kolejnych pokoleń świadectwem Waszej wiary, ale nie przez ich fizyczne piękno, a przez sposób, w jaki będziecie się w tej świątyni do tego ołtarza zbliżać, kontynuując każdego dnia w tej wspólnocie akt jego uroczystego poświęcenia, którego teraz dokonamy - zakończył homilię bp Musioł.

Akt poświęcenia ołtarza rozpoczęła Litania do Wszystkich Świętych, po której biskup umieścił w ołtarzu relikwie. Po odmówieniu modlitwy poświęcenia, ołtarz został namaszczony krzyżmem i okadzony. A na zakończenie aktu poświęcenia został nakryty białym obrusem. Zapalone zostały świece i światła nad prezbiterium, ustawione kwiaty. Rozpoczęła się liturgia eucharystyczna.

Biskup Waldemar Musioł sprawował Mszę św. w intencji ofiarodawców i osób pracujących przy odnowieniu świątyni. Wraz z nim Eucharystię koncelebrowali ks. proboszcz Krzysztof Wójtowicz, ks. Ginter Żmuda oraz ks. Piotr P. Maniurka.

Po uroczystym Te Deum i podziękowaniach wyrażonych przez ks. proboszcza Krzysztofa Wójtowicza osobom zaangażowanym w dzieło odnowienia świątyni, bp Musioł zainaugurował w parafii dwie nowe róże różańcowe: rodziców modlących się za dzieci i dzieci modlących się za rodziców.