Jej powstanie wiąże się z tragicznym wydarzeniem. W 1708 roku wybuchła w Oleśnie epidemia dżumy. Przekazy na temat źródeł rozprzestrzenia się zarazy w mieście są różne, ale łączy je jedno – jej początkiem była chciwość. Olesno, zgodnie z ówczesną praktyką, zostało otoczone wojskowym kordonem sanitarnym, by nikt nie wydostał się z zadżumionego miasta, roznosząc dalej chorobę. Grupie mieszkańców udało się jednak uciec, prawdopodobnie zanim miasto otoczono zasiekami zerwano mosty, a dragoni otaczający gród dostali rozkaz strzelania do każdego uciekającego. Uciekinierzy schronili się w lesie w pobliskim Grodzisku. Po tragicznych miesiącach – jak mówi legenda – usłyszano bicie dzwonów w kościele w Oleśnie. To był koniec zarazy, z tysiąca mieszkańców ocalało stu pięćdziesięciu.