– Jesteście wielką radością moją i wielką nadzieją Kościoła opolskiego – bp Andrzej Czaja zwrócił się od obecnych w Winowie przedstawicieli wspólnot. Ordynariusz przewodniczył Mszy św. kończącej kongres ruchów, wspólnot i stowarzyszeń zwołany przez ks. Mateusza Buczmę, ich diecezjalnego koordynatora.

– Spotykamy się, by ucieszyć się Panem Jezusem i by ucieszyć się sobą wzajemnie. By ucieszyć się tym, jak Pan Jezus różnie nas obdarował, a jednocześnie powołał nas do służby w jednym Kościele. Jesteśmy różnorodni, ale możemy tworzyć coś razem – podkreśla ks. Mateusz Buczma. – Celem kongresu jest też to, by pod koniec Roku Wiary zobaczyć wielkie zaproszenie Pana Jezusa do formacji, by wspólnoty były środowiskami wzrostu i środowiskami prowadzącymi do otwartej tożsamości. Chodzi o otwarcie zarówno na innych w Kościele, ale także na tych, którzy są obecnie adresatami nowej ewangelizacji – wyjaśnia ks. Buczma.

O znaczeniu i konieczności nieustannej formacji mówił ks. Wojciech Michalczuk, duszpasterz akademicki z Gliwic. – Kto ma głosić Chrystusa? – pytał. – Każdy, kto wierzy. A kto może głosić Chrystusa? – pytał dalej. – Tylko świadek wiarygodny, czyli taki, który ma w sercu Jezusa i przekazuje nie tylko wiedzę, informację, ale dzieli się też doświadczeniem wiary – podkreślał ks. Michalczuk.

– Ważne jest, jakie jest twoje serce dla innych ludzi, jaką masz motywację, by głosić Ewangelię. Błędem jest, kiedy idziemy do innych nie jak Jezus, ale jak nauczyciel wychodzący z pozycji osądzania. Ewangelizacja to spotkanie dwóch żebraków, z których jeden spotkał Jezusa Chrystusa, a drugi nie. Nie możemy wychodzić z pozycji wyższości, bycia lepszym – mówił, rozróżniając informację od formacji. Informacja jest wiedzą zdobytą dzięki usłyszanym konferencjom, przeczytanym książkom. A formacja? – Formacja zmierza do tego, żeby wiedza była wprowadzana w życie. Ile z tego, o czym słuchamy i czytamy, wprowadzamy w życie? – pytał dalej ks. Michalczuk, podkreślając, że właśnie w tym miejscu potrzebna jest wspólnota, czyli najlepsze miejsce, w którym człowiek może się rozwijać, dojrzewać w wierze.