ks. Paweł Czernichowski

Syn Wiesławy i Janusza, ur. 29 lipca 1989 r. Ma czworo młodszego rodzeństwa: Piotra, Martę, Magdę i Olgę. Pochodzi z parafii św. Andrzeja w Wójcicach. Ukończył Zespół Szkół Ekonomicznych w Nysie. Wpływ na jego powołanie miał ks. Leszek Rygucki, który jest dla niego wzorem kapłana, księdzem mającym podejście do ludzi, zwłaszcza do młodych. Ks. Paweł był ministrantem, animatorem w parafii, pracował z młodzieżą, a także z osobami niepełnosprawnymi. Pracę magisterską napisał nt. Zgromadzenia Oblatów św. Józefa na Śląsku Opolskim. Interesuje się liturgią, filmem, gotowaniem i podróżowaniem. Według niego ksiądz powinien był ludzki, otwarty, ale też potrafiący jasno określić zasady i granice. Mówiąc o wyzwaniach współczesnego Kościoła, zauważa, że do ludzi trzeba wyjść, zapraszać ich, a nie czekać, aż sami przyjdą. Podkreśla, że zwłaszcza młodzi potrzebują spotkań z człowiekiem, który później dalej ich poprowadzi.

ks. Mateusz Dąbrowski

Syn Otylii i Andrzeja, ur. 10 września 1989 r. Ma trzech braci: Arkadiusza, Łukasza i Bartłomieja. Pochodzi z parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opolu. Ukończył IV LO w Opolu. Na kształtowanie się jego powołania kapłańskiego wpływ mieli księża z parafii i służba ministrancka. Wzorami kapłanów są dla niego spontaniczny i otwarty papież Franciszek oraz Benedykt XVI, odznaczający się niezwykłą pokorą, mądrością i pasją teologii. Jego książka pt. „Jezus z Nazaretu” (cz. II) była podstawą pracy magisterskiej ks. Mateusza nt. początków Kościoła w wydarzeniach paschalnych. Pasjami młodego kapłana są poezja, teatr, muzyka filmowa i teologia według myśli J. Ratzingera. Ceni sobie wyjazdy z młodzieżą, obozy ministranckie, rekolekcje dla Dzieci Maryi. Duszpasterz według niego musi być ludzki, a wyzwaniem dziś jest zdobycie zaufania, zdolność zjednywania ludzi do kapłana i do Kościoła, mimo negatywnych opinii.

ks. Dariusz Domerecki

Syn Marii i Michała, ur. 5 sierpnia 1989 r. Ma dwie siostry: Renatę i Annę. Pochodzi z parafii św. Bartłomieja w Suchej. Ukończył LO w Strzelcach Opolskich. Jego pierwsza myśl o kapłaństwie zrodziła się podczas pieszej pielgrzymki na Jasną Górę w 2006 r., radość zaś z tego, co się robi, ukazał mu ks. Jarosław Dąbrowski. Wzorami kapłanów są dla niego ks. Józef Cichoń i ks. Norbert Nocoń, bijące od nich ciepło i zadowolenie z pełnionej posługi. Lubi muzykę, dobre filmy i spotkania z drugim człowiekiem. Napisał pracę magisterską pt. „Jezus i grzeszna kobieta – reperkusje spotkania na przykładzie życia biblijnej Marii Magdaleny”. Uważa, że ksiądz powinien być bardzo ludzki, podchodzić do każdego z serdecznością i mieć w sercu radość z tego, co robi. Wyzwaniem współczesnego Kościoła jest jego zdaniem zaangażowanie się w pracę razem ze świeckimi, wyjście do drugiego człowieka, zwłaszcza młodego i poszukującego.

ks. Tomasz Gajda

Syn Gabrieli i Rolanda, ur. 10 kwietnia 1989 r. Ma czwórkę rodzeństwa. Pochodzi z parafii Matki Bożej w Raciborzu, tam kończył I LO. Na jego powołanie wpłynęły rodzina i wspólnota młodzieży przy parafii. O swoich wzorach – o. Helmucie Poradzie i o. Krzysztofie Grzywoczu – mówi: niesamowici ojcowie duchowni. Za cenne uważa wyjazdy z rodzinami osób uzależnionych do Chrzanowa i na oazy. Pasjonują go grafika komputerowa, muzyka klasyczna, literatura XX w., teatr i strony internetowe. Jego praca magisterska to studium filozoficzno-teologiczne nt. sporu o wolność woli Marcina Lutra i Erazma z Rotterdamu. Podkreśla, że kapłan ma być otwarty, szukać człowieka, sam okazywać człowieczeństwo i serce. W jego opinii wyzwaniem dla Kościoła w Polsce jest wyjście z ospałości i myślenia postkomunistycznego, a w diecezji rodzina i wyjście z modelu masowego.

ks. Dawid Górniak

Syn Doroty i Sławomira, ur. 22 października 1989 r. w Opolu. Ma młodszego brata Dominika. Pochodzi z parafii Przemienienia Pańskiego w Opolu. Podkreśla, że wpływ na kształtowanie powołania miała jego ciocia s. Stanisława, a także ks. Józef Bensz i inni kapłani, którzy pracowali w jego rodzinnej parafii. Wzorem kapłana jest dla niego św. Jan Paweł II, jego otwartość na każdego człowieka, bogate człowieczeństwo, rozmodlenie. Ks. Dawid jest związany z Ruchem Światło-Życie, przez lata był ministrantem i lektorem. Jego hobby to muzyka i gra na organach, a pracę magisterską napisał nt. rozumienia kapłaństwa w pismach Yvesa Congara. Za swoje szczególne doświadczenie duszpasterskie uważa ewangelizację na Przystanku Woodstock. Podkreśla, że duszpasterz powinien być otwarty na każdego człowieka, dostępny 24 godziny na dobę. Zauważa, że wyzwaniem dla Kościoła jest konieczność wyjścia do ludzi, którzy do kościoła nie przychodzą.

Ks. Michał Kaczówka

Syn Elżbiety i Józefa, ur. 10 kwietnia 1989 r., ma młodszego brata Kamila. Pochodzi z parafii Wniebowzięcia NMP w Raciborzu. Ukończył tam III LO. Jego powołanie zrodziło się pod wpływem najbliższej rodziny i księży pracujących w parafii. Interesuje się historią Kościoła i Polski, bioetyką, filmem i piłką nożną. Przed seminarium był w parafii lektorem. Jego wzorem kapłana jest św. Jan Paweł II. Otwartość na drugiego człowieka, umiejętność słuchania innych, a także szczerość i troskę o parafian uważa za najważniejsze cechy duszpasterza. – Priorytetem Kościoła są ludzie młodzi, którzy często nie potrafią się odnaleźć w panujących dziś warunkach (rozbite rodziny, różne patologie, media atakujące Kościół, kryzys ojcostwa i brak prawdziwych autorytetów) – zauważa. Pracę magisterską pod kierunkiem bp. Jana Kopca napisał nt: Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie-Opolu na łamach „Gościa Opolskiego” w latach 1992–2012.

ks. Artur Kasprzycki

Syn Teresy i Jana, ur. 23 kwietnia 1975 r., ma siostrę – Sylwię. Pochodzi z parafii św. Jana Chrzciciela w Ozimku. Ukończył III LO w Opolu, Politechnikę Opolską, na Politechnice Warszawskiej zrobił doktorat z ekonomii. Wpływ na odczytanie powołania kapłańskiego miało zrozumienie, jak ważna i potrzebna jest obecnie posługa kapłanów. Pracę magisterską z teologii poświęcił racjonalności wiary według bł. Johna Henry’ego Newmana. Hobby ks. Artura to dobry film, piękna muzyka i górskie wędrówki. Wzorem kapłana są dla niego św. Jan Paweł II, prymas Wyszyński i papież Franciszek. – Ksiądz powinien być normalnym człowiekiem, który jest wśród ludzi i dla nich. Przede wszystkim świadectwem swego życia ma przyciągać ludzi do Boga – podkreśla ks. Artur. Za najważniejsze zadanie Kościoła w Polsce uważa znalezienie płaszczyzny rozmowy ze współczesnym człowiekiem, któremu trudniej dotrzeć do Boga.

ks. Arnold Klita

Syn Renaty i Grzegorza, ur. 15 lipca 1988 r. Ma starszego brata Piotra. Pochodzi z parafii św. Michała Archanioła w Rudzińcu. Ukończył IX LO w Gliwicach. Na kształtowanie się jego powołania kapłańskiego wpływ miały rodzina, wspólnota parafialna, w której był ministrantem, a także gorliwa praca księdza proboszcza. Wzorem kapłana jest dla niego papież Franciszek, człowiek autentyczny, promieniujący prawdziwą radością paschalną. Interesuje się filozofią i muzyką – gra na klarnecie. Lubi dobrą książkę i pasjonuje się hodowlą gołębi pocztowych. Pracę magisterską poświęcił kategorii homosacer w myśli Georgia Agambena. Za najważniejszą cechę duszpasterza uważa otwartość na drugiego człowieka, bo drogą Kościoła jest właśnie człowiek. Ks. Arnold podkreśla, że trzeba uświadomić sobie, iż duszpasterstwo masowe powoli odchodzi w zapomnienie, a przyszłością jest duszpasterstwo indywidualne.