Wołanie ufającego

Wybrane strofy ukazują trzy dopełniające się wewnętrzne postawy człowieka. Dodajmy – człowieka pełnego wiary w obecność Boga w jego życiu, zarazem człowieka modlącego się. Pierwsza – to dramatyczna, obrazowo przedstawiona prośba człowieka skrzywdzonego, który znalazł się w zgotowanej przez kogoś innego trudnej sytuacji. Sugestywne są obrazy zawarte w prośbie – skała schronienia, warowny zamek, twierdza, ręce niegodziwca. Drugi motyw – to nadzieja. Nadzieja skierowana ku Bogu. Więcej – sam Bóg jest nadzieją. Człowiek o tym przekonany Bogu ufa. I ma doświadczenie tej ufności. Jest nim życie od młodości, od dnia narodzin, więcej – od łona matki. I tu kolejne obrazowe porównania: Bóg jest podporą i opiekunem. Oczywiste, że opiekun to bez porównania więcej niż podpora. Wreszcie trzeci wątek psalmu – wdzięczność wobec Boga, wobec Bożej sprawiedliwości. O tej sprawiedliwości trzeba mówić, rozgłaszać ją. Niech inni wiedzą, niech również będą mocniejsi nadzieją w Bogu złożoną. Przecież On jest opiekunem każdego sprawiedliwego człowieka. A w tym, co może jawić się jako przypadek, trzeba zobaczyć Boże cuda. Ps 71(70) – tekst na s. 15 [4. Niedziela zwykła roku C]