Polityka a etyka

Mianowicie, że polityką jest co innego myśleć, co innego mówić i jeszcze co innego robić. Stary pogląd, ale boleśnie aktualny. I, co najgorsze, przedstawiciel każdej politycznej opcji zwykł tę łatkę przypinać swoim aktualnym adwersarzom – z pełną ich wzajemnością. Jednym słowem: pełna negacja prawdy w polityce dokonywana przez polityków. Czy zatem może być w polityce miejsce na etyczne rozstrzygnięcia i poprawne etycznie zachowania? Straszne okazuje się twierdzenie, że nie ma miejsca. Motywacja wydaje się prosta: zachowania zgodne z regułami etyki są w polityce najczęściej nieskuteczne. Ale można sprawę postawić diametralnie inaczej, twierdząc, że w polityce zachowanie reguł etyki jest konieczne. Inaczej grozi społeczeństwu katastrofa, a społeczności międzynarodowej stan permanentnej wojny – nie zawsze zbrojnej, ale ekonomicznej, (dez)informacyjnej, propagandowej, medialnej i nie tylko. Cóż zatem? Konieczny jest postulat usuwania z polityki ludzi łamiących reguły etyki. Otwarte zostaje pytanie, jak ich usuwać. Chodzi o sprawę trudną, a zarazem konieczną.•