Człowiek rozumny

Przywołanie tego określenia jest wskazaniem kierunku odpowiedzi na postawione w poprzednim odcinku pytanie, jak nie dać się wciągnąć we współpracę z politycznymi rozbójnikami. Wskazujemy na rozumność człowieka wynikającą z jego istoty, ale także z wykształcenia i formacji (wykształcenie bez formacji to modelowanie człowieka na wzór automatu). Wszystko osadzone w tradycji zawierającej sprawdzone i zapisane w pamięci pokoleń wartości. Tu najgłębszym rezerwuarem jest tradycja religijna. Rozumność człowieka to także jego wolność w sposobie myślenia, wartościowania, oceniania wydarzeń, spraw, ludzi, poglądów. Wszystko to wymaga mozołu, jest trudne i łatwo odstawić ów wewnętrzny wysiłek na bok. Jeszcze łatwiej duchową i umysłową pustkę wypełnić byle czym – od beztreściowych seriali telewizyjnych po ideologiczną propagandę. Jedno i drugie z powodzeniem zastępuje myślenie i rozumowe wartościowanie. W najlepszym przypadku człowiek staje się obojętny na piękno, prawdę i dobro. W najgorszym staje się ślepym i oderwanym od jakichkolwiek wartości brytanem spuszczonym z łańcucha. Albo rozumność – albo zezwierzęcenie. Z rozbójnikami ręka w rękę.