Myśmy Pana Jezusa zamknęli, mówiąc bardzo dosadnie, w monstrancji, a samych siebie unieruchomili na kolanach i często to przeszkadza nam w realizowaniu przykazania miłości. Tymczasem manifestacją Chrystusa, Jego obecnością wśród nas ma być okazywana sobie nawzajem miłość – mówił o. Przemysław Wysogląd SJ podczas katechezy o znaczeniu obrazów i symboli w kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu w kościele jezuitów w Opolu (ul. Czaplaka 1).

Kaplica została poświęcona w uroczystość Bożego Ciała i odtąd od porannej do wieczornej Mszy św. można w niej codziennie adorować Najświętszy Sakrament.

Twórcą stojącej w centrum kaplicy monstrancji przypominającej kamienną tablicę z prześwitem w kształcie słońca, w którym będzie widoczny Najświętszy Sakrament, jest witrażysta Janusz Wójcik. Natomiast autorem pięciu polichromii na ścianie bocznej kaplicy (ścianę przeciwległą stanowią dawne witraże) jest o. Wysogląd, członek wspólnoty jezuitów w Opolu. Jest utalentowanym plastykiem, m.in. laureatem „Feniksa” za komiks o św. Stanisławie Kostce.

Ojciec Przemysław, tłumacząc znaczenie poszczególnych scen ewangelicznych, zwrócił uwagę na – z pozoru zaskakującą – kolorystykę dominującą w kaplicy. Przeważa w niej bowiem niebieski (kolor w ikonografii chrześcijańskiej symbolizujący człowieczeństwo) i czerwony (kolor boskości). Czerń na ścianie głównej, na której wisi stary krzyż, jest znakiem tajemnicy. Natomiast pojawiające się elementy złota, a właściwie jego przebłyski, symbolizują rzeczywistość zbawioną.

Intensywnie niebiesko-czerwony klimat wnętrza ma w intencji twórcy zwrócić uwagę na bosko-ludzki charakter rzeczywistości. Wraz z przyjściem Chrystusa na świat został zburzony mur między Bogiem a ludźmi. To Bóg przychodzi do człowieka, a nie człowiek przez swoje religijne wysiłki stara się dotrzeć do niedostępnego bóstwa (jak w religiach niechrześcijańskich). Dlatego jest to zarówno kaplica adoracji Boga przez człowieka, jak i Boga niestrudzenie poszukującego człowieka w „najciemniejszych zakątkach człowieczeństwa”.