Jednym z pierwszych odruchów spotkania z kimś drugim jest jakieś pierwotne, wręcz atawistyczne odczucie albo sympatii, albo antypatii. Czy nie może być obojętności? Jeśli nawet mogłaby być, byłaby chyba gorsza od antypatii. „Potraktował mnie jak powietrze” – reagujemy.