Wiara ocala duszę

Wgorących, mocnych podmuchach wiatru hulających w grocie lurdzkiej odbyła się doroczna, jedna z mających najdłuższą tradycję, pielgrzymka mężczyzn i młodzieńców na Górę Świętej Anny. Mszy św. przewodniczył biskup opolski Andrzej Czaja, który podczas homilii dużo mówił o swoich przeżyciach w czasie miesięcy spędzonych w szpitalu, transplantacji wątroby i przeżyć w stanie agonalnym. – Kiedy byłem w agonii cielesnej, bez świadomości, kiedy lekarze starali się utrzymać życie mojego ciała, ja żyłem dalej. To nie było doświadczenie jakiegoś tunelu, jasności, to nie było jakieś wejście w nowy świat. Dalej żyłem w tym świecie, jak każdy z nas. Ciało leżące bez świadomości, ale dusza ma swoją świadomość, dusza żyje w swoim świecie – w świecie odkupienia, zbawienia. Ale zły przychodzi. I tego doświadczyłem, kochani. Na różne sposoby diabeł próbował oddalić mnie od Boga. Nie, ja diabła nie widziałem, to nie działo się na poziomie zmysłów. Ale dusza to czuła – mówił bp Czaja, podkreślając, że codziennie trwa niewidoczna walka o każdą ludzką duszę między szatanem i Bogiem. Jedynym ratunkiem dla człowieka jest wiara. – Sama pobożność – jak mówimy – praktyka życia chrześcijańskiego nie wystarczy, jeśli nie ma wiary w sercu. Nie ma niczego ważniejszego w naszym zatroskaniu o swoją przyszłość, jak troska o wiarę, związanie z Bogiem, życie z Bogiem na co dzień. Ale o taką wiarę trzeba się troszczyć – mówił biskup opolski. – Doświadczyłem, że samo westchnienie i przywołanie imienia Jezus zbawia. Tego uczy nas także teologia. Ale żeby było takie westchnienie duszy, to potrzeba wiary. Wiary, która wyraża się w ufności i powierzeniu Bogu swojego życia. Kiedy się ocknąłem, wróciłem do świadomości, zdałem sobie sprawę, jak bardzo muszę być wdzięczny mojej rodzinie, że mi przekazali wiarę. To wiara ocala naszą duszę – wołał biskup i dodał gorzką konstatację.